wtorek, 30 października 2012

A może przyjdziesz do mnie na zupę…?


pomidory

Ostatnie dni października nastrajają niezwykle pozytywnie. Śniegowe prognozy u mnie, na szczęście, się nie sprawdzają. Robię zdjęcia zachodom słońca i ogromnemu księżycowi wyjątkowo bliskiemu. W przejawach jesieni szukam skarbów. Zbieram liście, a ostatnimi kasztanami z parku obdarowuję zaskoczonych starszych ludzi, z którymi pracuję. Bez słowa podaję zamkniętą rękę z jasnym przekazem, że mam coś dla nich, jakąś tajemnicę… i tym gestem, razem ze swoim uśmiechem, proszę o wyciągnięcie ręki. Zaskoczenie i zdziwienie, bo “co też ona mi może dać…???”. A może. Może dać gładkość kasztana, fakturę, która za chwilę rozjaśni twarz i namaluje szczery uśmiech - bezcenne. Jeden mały kasztan i tyle pogody w sercu. U Ciebie i u mnie. Lepiej niż w jakimkolwiek kantorze.

polska szalotka (1)

Cebula i cebulka szalotka już dawno wykopana i wysuszona, pomidory zerwane w ostatnią przepiękną sobotę. Może niebawem pokażę zdjęcia, bo uwieczniłam ostatnie upalne, pracowite łikendy. Na pierwsze dni listopada będzie jak znalazł, bo wtedy najbardziej potrzebujemy takich energetycznych grzejniczków. Chcecie?
Zielone pomidory jeszcze dochodzą do swoich właściwych kolorów, z czerwonych robię zupę. I nie traktując jej całkiem poważnie, próbuję dodać cynamonu. Bo skoro była śliwkowa z cynamonem, to dlaczego pomidorowej nie potraktować tak rozgrzewająco?

      polska szalotka

Efekt fantastyczny! Cynamon, o którym jeszcze nic nie wiemy…, nie dominując, łagodnie zapala nam znaki zapytania w oczach… Po pierwszych łyżkach trudno znaleźć odpowiednik smaku. Oczywiście dla degustatorów, nie gotujących. Niby go znamy, ale nie wiemy co to, nie domyślamy się, że w pomidorowej może być cynamon… Zdziwienie połączone z niedowierzaniem. I koniecznie dolewka.

pomidorowa z cynamonem (1)

Zupa pomidorowa z cynamonem
6-8 porcji
 
1800 g pomidorów
250 g szalotki (albo cebuli)
2 łyżki masła do smażenia szalotki + 25g na koniec
1 szklanka wody
1 kostka bulionowa (bez glutaminianu sodu)
10 płaskich łyżeczek brązowego cukru
garść bazylii
1 płaska łyżeczka cynamonu
2 łyżki soli
2 kromki razowego chrupkiego chleba
kwaśna śmietan do podania i dodatkowy cynamon (ewentualnie)

1. Pomidory natnij i na minutę zanurz we wrzątku. Obierz ze skórki.
2. Zeszklij na maśle pokrojone szalotki, dodaj do nich pokrojone pomidory i bazylię, kostkę bulionową, sól i wodę. Zagotuj, dodaj połamane kawałki suchego chlebka, dodatkowe masło i cynamon. Wszystko razem zmiksuj. Podawaj z kwaśna śmietaną, świeżą bazylią i chrupkim pieczywem, albo z bułeczkami z masłem.

       pomidorowa z cynamonem

W ostatnim blasku jesiennego słońca wiele rzeczy staje się skarbami.

IMG_9978

Słońca na cmentarzach Wam życzę, dobrych wspomnień o Bliskich i rozgrzewających spotkań przy wspólnych obiadach.


piątek, 19 października 2012

Brownie z dulce de leche (kremem kajmakowym)-David Lebovitz


brownie -David Lebovitz (3)

Tydzień pełen kilkunastu filiżanek kawy… kilku kilogramów jabłek, kilkunastu grejfrutów i co najmniej pięćdziesięciu pomidorów, dwóch kotletów schabowych z surówką z marchewki, sałatki fasolowej i wielkiego garnka zupy pomidorowej - aby starczyło na dłużej… a wystarczyło zaledwie na trzy dni… Cały tydzień składający się z lekkiego niedospania, gestów, słów i uśmiechów…, tydzień delektowania się każdą jesienną chwilą… Dobry tydzień. Z fantastyczną pogodą. Piękny październik! Ze słońcem na niebie, ze spokojnym morzem i bieganiem nad brzegiem tuż przed zachodem. Oprócz mnie mnóstwo mew unoszących się z gracją na błyszczącej tafli wody, czasami uciekających spod moich stóp. Dalej para z aparatem szukająca najlepszych ujęć, przytuleni dojrzali starsi państwo z psem, wesoły gość w bardzo kolorowej kurtce krzyczący "Dzień dobry!", chłopak w niebieskiej bluzie z muzyką na uszach, jak ja mierzący się z własnymi słabościami... i dwóch takich co to przyszli "zapomnieć" o różnych sprawach… Ślady wielkich butów, ślady gołych stóp, odbity bieżnik roweru i patykiem zaznaczona linia jakby informacja dla morza dokąd powinno sobie wypływać…Pewnie jakieś dziecko ciągnęło kijek…  A później kolorowy szeleszczący park. Pewnie, że zebrałam bukiecik, bo te przebarwiające się klony tchną radością i spokojem. Zebranie nawet kilku daje czas… i spokój, tak, jak z kasztanami. Jeden moment, kilka chwil dla Ciebie… Tylko ludzie wrażliwi zbierają liście i kasztany. Choć jeden w kieszeni kurtki, czy płaszcza…. A dzisiaj pełna ludzi wielka plaża po odpływie. Z sanatoryjnym nadmorskim lansem i paniami w strojach kąpielowych, które wylegiwały się w koszach przed południem... Serio! Kocham takie tygodnie! Kocham takie dni…!

brownie -David Lebovitz 
I brownie też kocham. Tym razem upiekłam ukochane czekoladowe ciasto Davida Lebovitz-a, jak mówiłam ostatnio. To ciasto otworzyło przed nim wiele drzwi: “Odkąd zacząłem rozdawać czekoladowe kwadraciki (…), moje problemy zaczęły znikać równie szybko jak brownies.
Nie mogę zagwarantować podobnego sukcesu ani Wam, ani sobie, ale jestem pewna, że osłodzą Wam życie. Pod warunkiem, że nie "wrąbicie" całej blachy, wtedy to tylko płacz i zgrzytanie zębów..., bo o ile w rozsądnych ilościach czekolada ma zbawienne działanie, tak w hurtowych przynosi skutek odwrotny do oczekiwanego.
Ciasto jest mocno czekoladowe z lekką nuta kajmaku, którego, zdaje się, mogłam dać więcej… co Wam polecam. Bardzo pasujące do jesieni, ciepła i szeleszczących podmuchów lekkiego wietrzyku. Brownie w sam raz na zaczynający się łikend:).

brownie -David Lebovitz (1)

Brownie z dulce de leche (kremem kajmakowym)
Brownies à la confiture de lait - “Słodkie życie w Paryżu” David Lebovitz 

120g masła + masło do wysmarowania formy
170 g gorzkiej lub deserowej czekolady połamanej na kawałki
1/4 szklanki (30g) niesłodzonego ciemnego kakao
3 duże jajka w temperaturze pokojowej (dałam 4 małe)
1 szklanka (200g) cukru
łyżeczka ekstraktu z wanilii
1 szklanka (140g ) mąki pszennej
1 szklanka ( 100g) prażonych orzechów pekan lub włoskich - opcjonalnie
1 szklanka (250 ml )dulce de leche/ confiture de lait/ kremu krówkowego/ kajmaku

1. Rozgrzej piekarnik do 180°C. 
2. Dokładnie wysmaruj masłem kwadratową blachę o boku 20cm i wyłóż papierem do pieczenia (u mnie 23cm).
3.  W średniej wielkości rondlu rozpuścić masło. Dodaj czekoladę i mieszaj bez przerwy na małym ogniu, aż się rozpuści. Zdejmij z ognia, dodaj kakao i wymieszaj na gładką masę.
4. Dodaj jajka jedno po drugim, a następnie wmieszaj cukier, wanilię i mąkę – użyłam miksera. Następnie dodaj orzechy (jeśli je dodajesz).
5.  Wlej połowę ciasta do formy. Nałóż porcje kajmaku wielkości śliwek na ciasto w równej odległości od siebie, zużywając 1/3 masy, a następnie delikatnie przeciągnij po niej nożem. Rozsmaruj na wierzchu resztę ciasta z czekoladą, po czym nałóż łyżką pozostały kajmak i rozsmaruj go ostrożnie jak poprzednio (Jeśli przesadzisz z rozsmarowywaniem zamiast ciasta otrzymasz bulgoczącą papkę. Po prostu przeciągnij nożem raz czy dwa i gotowe –przeciągałam patyczkiem).
6. Piecz 45min.( piekłam 30 min. i nawet nie próbowałabym piec dłużej, nawet skróciłabym 5 min.) lub do momentu, aż ciasto pośrodku lekko się zetnie. Wyjmij z piekarnika i pozostaw do całkowitego ostygnięcia. Pokrój brownie na kawałki, każdy z nich oddzielnie zapakuj i rozdawaj hojną ręką.

Brownie DAvida2



piątek, 12 października 2012

Najsmaczniejsza zupa z dyni i "Słodkie życie..."


dynia

Swoją pierwszą najlepszą zupę dyniową  jadłam zimą w okolicy Kitzbuehel - austriackiej miejscowości przepełnionej górskim klimatem, która zimą przypomina miasteczka znane  z baśni i bajek. Wokół ośnieżone trzytysięczniki i imponujące lodowce, a w samym mieście drewniano-kamienne domy. Śnieg powyżej ogrodzeń i płotów, białe ulice i chodniki, a restauracje i sklepy przystrojone zapraszającymi światełkami. Wewnątrz drewniane stoły i krzesła, nierzadko kominek i ruszt, na stołach świece i obsługa w regionalnych strojach. Wewnątrz zapachy knedli, specku czy strudla jabłkowego i ciepło tak bardzo potrzebne po nartach, które wtedy wypełnia restaurację jak nigdy…

najlepsza zupa z dyni (1)

Poczuliście ten klimat…? Usłyszeliście skrzypiący mróz pod nogami, widzieliście światełka mrugające na górach…? I światła ratraków przygotowujących stok…? Trochę przywołuję zimę, ale nie to jest moim celem, chociaż dziś było pierwsze skrobanie samochodowych szyb… Piszę o tym, bo chcę opowiedzieć o okolicznościach i emocjach, które mi towarzyszyły. Nie mogę czekać, kiedy tyle dyń wokół i chcę podzielić z Wami moją radość z idealnej zupy dyniowej. Długo szukałam tego smaku zapamiętanego, próbowałam go odtworzyć we wszystkich wcześniej robionych zupach dyniowych i wreszcie mi się udało! Ta zupa smakuje jak tamta. Rozgrzewa jak tamta i maluje uśmiech na twarzy jak tamta.

Najsmaczniejsza zupa z dyni 
  
Najsmaczniejsza zupa z dyni6-8 porcji
 
260g obranej cebuli
1200g obranej dyni Hokkaido
1/4 kostki masła (50g) – 25g do usmażenia cebuli , 25g na koniec
360g jabłek (waga po obraniu)
4 szklanki wody
2 kostki bulionu wegetariańskiego( bez glutaminianu sodu)
3, 5 łyżeczki wędzonej soli Maldon
1/4 startej gałki muszkatołowej

1. W dużym garnku rozpuść masło i usmaż na nim cebule. Później dodaj pokrojoną w kostkę dynię. Zalej wodą, pogotuj jakieś 10 min i dodaj pokrojone jabłko i kostki bulionowe Gotuj do miękkości.
2. Teraz zmiksuj zupę, dodaj sól i gałkę muszkatołową
3. Zupę podawaj z kwaśną śmietaną, olejem dyniowym i uprażonymi pestkami dyni.

Ja podałam ją w lekko podpieczonych wydrążonych dyniach Hokkaido.

słodkie życie w Paryżu

Na obiad zupa, a na deser kawa i… książka, którą jestem zauroczona. “Życie w Paryżu” Davida Lebovitza.
Czytam o jego miłości do Paryża i o życiu wśród nieuprzejmych i niegrzecznych Paryżan (w postrzeganiu autora). Wzruszam się kiedy czytam, że obchodzi szesnastą rocznicę oczekiwania na na to, że listonosz zapuka do drzwi i zwróci mu dawno zaginioną ( w czasie przeprowadzki) kolekcję książek kucharskich. Bo któż chciałby stracić autograf Julii Child? Razem z Davidem poznaję jego maleńką kuchnię i czuję co on czuje, bo moja jest prawie jak jego, ale nie ma skosów. Czytam jak uświadomił sobie, że staje się paryżaninem dopiero wtedy, gdy ubrał się szykownie wynosząc…śmieci.  Czytam o ulicznych rozpychaczach i o wpychaniu się do kolejki, o remoncie mieszkania, o pomocy domowej, o wizytach w gabinetach lekarskich, o problemach językowych i wielu innych nieoczywistych sytuacjach, w których znalazł się autor, a które potrafił potraktować z przymrużeniem oka i opisać niezwykle lekkim piórem. Paryskie absurdy mieszają się z aromatem gorącej francuskiej czekolady, której David jest absolutnym miłośnikiem. O swojej pracy i doświadczeniach opowiada ze swadą i humorem. Czasami podnoszę brwi ze zdziwienia, czasami wybucham śmiechem. Bardzo byłam zdumiona i zaskoczona, kiedy okazało się, że po przepisie na brownie z dulche de leche nie ma już więcej ani słowa…
“Życie w Paryżu “ to książka, która rozbawi i narobi apetytu na gorącą czekoladę. “Życie…” to książka, którą chciałam celebrować, ale nie mogłam się doczekać co będzie dalej, więc jest to książka, która za szybko się kończy. Czytając ją przypominam sobie swoją zbyt krótką wizytę w mieście miłości i chcę pojechać tam znów. Bardzo polecam. Tymczasem upiekę davidowe brownie…

głg i jeżyny


czwartek, 11 października 2012

Tartaletki żurawinowo-migdałowe z karmelem i wzruszenia minionej codzienności


figi

Od kilku dni leje. A jak nie leje, to wieje. Albo wszystko razem. I jeszcze wali gradem, jak wczoraj.  A w niedzielę morsy poszły w morze. Z radością i optymizmem mimo wszystko. Tak chciałam iść z nimi – zapomniałam… Podobno trzydzieści drzew powaliło w mieście… Słyszałam brzęk doniczek na sąsiednich balkonach. Jeszcze bardziej powiało grozą…
Jak co rano wymywam piasek spod powiek, a  włosy (od tygodnia krótsze o 10 centymetrów) próbuję doprowadzić do ładu, bo właściwie nie wiem jak się czesać ładnie… Szlafrok zmieniam na dżinsy (bo u mnie dresy to tylko do pracy) i parzę kawę. Pogoda taka, że… Wiadomo…I cieszę się całym rankiem i przedpołudniem, bo mam takie, kiedy jestem tylko dla siebie. Kiedy nic nie muszę. Właśnie szukałam starego spisu książek, które koniecznie powinnam  przeczytać – wypożyczyć, kupić - zdobyć…. I tego nowszego, od Anny. Nie ma obu. Nigdzie. Ten pierwszy powinien być w pudełku na najwyższej półce za książkami… Znajduję w nim tylko stare kalendarze. Pełne przeróżnych adresów, numerów telefonów, zdjęć, zakładek, cytatów i innych zapomnianych już spisów książek, które chciałam przeczytać... Kalendarze, z których wylewają się słowa radosne, pełne wielkich wykrzykników i kartki na których myśli wyszeptane ledwie…
2004  Najbardziej zapisany. Urodziny Wiśni. Imieniny Moni. Początek studiów Sebastiana. Ikar - dostałam pracę!!! Pierwsza pacjentka i pocałunek prosto w środek dłoni…, później konwalie w podziękowaniu. Nigdy tego nie zapomnę…Wzruszający “Ostatni Samuraj” . Koniecznie życzenia dla Angeliki…
“Miłości się nie szuka
jest albo jej nie ma” – Twardowski.
Poznań – pyszna szarlotka z Jarkiem w Gołębniku. Lednica.
“Świadomość, że gdzieś jest ktoś, kto mimo dzielącej odległości lub nie wyrażonych myśli, wyczuwa twa obecność, przemienia tę ziemię w raj” – Goethe.
“Miłość dodaje otuchy, jak promień słońca po deszczu” – Shakespeare.
“Wystarczy nieobecność jednej, bliskiej osoby, aby cały świat wydawał się wyludniony” – Lamartine.
Bilans masażu: 2 tyg.: 284 masaże, zatem 25 masaży dziennie…
Przeprowadzka z Westerplatte na Okopową…
Luboń. Benedyktyni
A na końcu przepis na cielęcinę w białym winie z szynką parmeńską…

tartaletki z sosem karmelowym i żurawiną (4)

Robię sobie herbatę i z pomiędzy kalendarzy i małych kolorowych książeczek, które dostawałam z różnych okazji wyciągam pogięty “Miktam” z piosenkami, które w głowie i w sercu…i kolejne kalendarze. Kolejne wspomnienia… Kolory oczu, barwy głosów, mikrofony… Spod mojego miłego fioletowego koca w barokowe wzory wysuwam tylko ręce, aby wziąć kolejny łyk kawy, oglądać i czytać dalej.
2005. 4 stycznia Angeliki. Nowy Sącz, Szklarska. Rokietnica. Wrocław.
2006. Pieniądze z pracy  na Dzień Kobiet - mój pierwszy mikser!!! (do dziś z nim pracuję). Przepis na rosół…
2007. Szkolenie Body Pump. Imieniny mojej Magdaleny. 13 października - Ślub Agnieszki i Sebastiana.  I przepis na ciasto daktylowe…
2008.  “Całe życie musisz się przemieniać w takiego człowieka jakim pomyślał cię Bóg”. 9 kwietnia urodziny Agnieszki.
Jak ja kiedyś pamiętałam o wszystkich... Jak celebrowałam te Urodziny i Imieniny, pisałam życzenia, wysyłałam listy, kartki. Chyba byłam lepsza...
Amsterdam. Dzień Chorego. Ulewa w Egipcie.
2009 i kilka brązowo-zielonych listków herbacianych ze Sri Lanki...

tartaletki z sosem karmelowym i żurawiną (3)

I nie dokańczam tego szukania. Spisu książek poszukam innym razem. Zatrzymuję się na tym , co właśnie znalazłam. Poszukam jutro, dzisiaj wspominam… Dziś przenoszę się do wczoraj. Nagle tamte chwile stają się tymi. Twarze z tamtych czasów stają się takie bliskie – na wyciągnięcie ręki… Smak szarlotki jakby na talerzyku obok. Uśmiech jakby obok, czasem po drugiej stronie stolika... Czyjeś kolana podciągnięte pod brodę i ułożone miękko na kanapie... Wzruszenia minionej codzienności…Przypominam sobie okoliczności, kolory, faktury, a czasem ubrania…Przypominam sobie mróz i upalne słońce – obejmują mnie nagle i dogłębnie… Pewnie , że tęsknię… Zatem lubię wracać i lubię wspominać. Są sprawy które bym zmieniła. Są takie, na które przyjdzie czas… i te, które trzeba zostawić w ich obecnej formie… Życie. Minęło, jest teraz, czy dopiero będzie...? Życie. Historia, która się toczy...
2010.
2011.
2012…
Te młodsze kalendarze mają więcej pustych kartek… Te młodsze to w większości foldery w komputerze… A Ty, przechowujesz swoje stare kalendarze? Wracasz do historii?

tartaletki z sosem karmelowym i żurawiną (1)

Moje małe wczorajsze tarty z tego przepisu, ozdabiam figami, bo…. najpierw miałam zrobić je tylko z nimi, ale przecież byłyby za mdłe…, więc aby nie stracić nic z uroku i smaku fig przekroiłam je i położyłam na wierzch. Szkoda mi było, bo to przecież najdroższe owoce… Tartaletki mają smak nostalgii i czegoś nieuchwytnego… Jedna nasyca wystarczająco dobrze, choć nie jest zbyt słodka. Kruchość ciasta z dobrze pasującym karmelem, chrupiącymi migdałami i nutą żurawiny i wreszcie świeżością fig i lekkością malin, które się kończą. A ten karmel... Ale co ja tu będę mówić... Spróbujcie sami...

tartaletki z sosem karmelowym i żurawiną

Tartaletki żurawinowo-migdałowe z karmelem i… figami 
12 tartaletek (albo duża tarta o średnicy 22-23 cm)

Ciasto:
13 łyżek miękkiego masła
1 / 3 szklanki cukru pudru
1 żółtko
1 1 / 2 szklanki mąki
1 łyżka śmietany kremówki

1. Utrzyj masło z cukrem pudrem na gładką masę.
2. Dodaj żółtka i połącz.
3. Najpierw dodaj połowę mąki, a jak wszystko będzie gładką masa, pozostałą część maki śmietanę.Cisto powinno utworzyć delikatnie lepką(ale nie lejącą) masę.
4. Rozłóż ciasto jak naleśnik i włóż w folię. Najlepiej na dwie godziny do lodówki.
5. Natłuść foremki masłem, a ciasto rozwałkuj i wycinając okręgi większym kubkiem, dopasuj ciasto do foremek
8. Nakłuj ciasto widelcem.
9. Włóż foremki  z ciastem na godzinę do lodówki
10. W tym czasie rozgrzej piekarnik do 190 stopni.
11. Wstaw ciasto do piekarnika i piecz 20 do 25 minut lub do momentu kiedy ciast jest lekko rumiane. Wyjmij z piekarnika i ostudź do temperatury pokojowej przed napełnieniem.

Wypełnienie:
1 1 / 4 szklanki śmietany kremówki
1 / 2 szklanki masła, pocięte na osiem części
1 szklanka cukru pudru
1 3 / 4 szklanki świeżych(albo mrożonych) żurawin
2 szklanki nieblanszowanych krojonych migdałów

1. Ponownie rozgrzej piekarnik do 190 stopni. Śmietanę i masło podgrzewać na małym ogniu w małym rondelku. Gdy masło się rozpuści się całkowicie, zdejmij z ognia.
2. Cukier wsyp do dużej, głębokiej patelni (ważne!) umieścić ją na średnim ogniu.
3. Cukier musi uzyskać słomkowy, następnie złoty, a później orzechowo brązowy kolor po około 10 minutach. Jeżeli cukier gotuje się nierównomiernie, delikatnie przechyl lub obracaj patelnię, aby cały proces przebiegał równomiernie. Zdejmij z ognia.
4. Powoli ubij śmietanę i masło w osobnym pojemniku.
5. Postaw patelnię z rozpuszczonym cukrem ponownie na ogień i kiedy się rozpuści , powoli wlewaj ubitą masę. Cały czas delikatnie mieszaj, aż składniki się połączą. Karmel nie może być rzadki. Kiedy karmel osiągnie konsystencję odpowiadającą …karmelowi;) zdejmij z ognia i odstaw na 30 min.
6. Po tym czasie wymieszaj żurawiny i migdały z karmelem, aż owoce i płatki migdałowe będą równomiernie powleczone.
7. Wyłóż masę żurawinową na podpieczony wcześniej spód. Piecz przez 25 do 30 minut, Wyjmij z piekarnika i odstaw na 1 godzinę. Jeśli pieczesz w dużej formie z wyjmowanym dnie, unieś delikatnie ciasto do góry i ostrożnie przenieś tartę na talerz. Jeśli w małych foremkach, zostaw je do ostygnięcia, później podawaj na talerzyku. Podawaj ciepłą (po lekkim podgrzaniu w piekarniku) lub w temperaturze pokojowej.

karmel (1)


środa, 3 października 2012

Zupa dyniowa z cydrem i…. mój Anioł.


zupa z dyni z cydrem (2)

Jesień przyjemna jak kruszonka z najlepszej drożdżówki szeleści zmęczonymi liśćmi klonów.

Najpierw imieniny Teresek, później Święto Aniołów Stróżów. Znaczy październik. Zastanawiam się czy mój Anioł Stróż jest kobietą, czy mężczyzną… ? Jednak mężczyzną. Jakoś tak. Inaczej nie pasuje. Przynajmniej zawsze go tak traktowałam. Zazwyczaj poważnie. Zwłaszcza wtedy, kiedy będąc małą dziewczynką składałam swoje ubranie przed snem i odkładałam je tak, aby fotel, czy krzesło było wolne po to, aby mój Anioł odpoczął w nocy po utrapieniach całego dnia ze mną… A miał co robić. Do dzisiaj mam zdjęcia, na których można się zastanawiać czy ktoś mnie pobił, czy ja jego…, a może jednak spadłam z drzewa… Zazwyczaj wychodziłam z tego cało, bo Anioł czuwał. Jak dobrze, że jest…I proszę aby nie stał przy mnie jak malowana lala, chociaż wiem, że Facet wie co robić:). Dziś już nie robię mu miejsca, ale mam pusty fotel w sypialni. Do momentu napisania tych słów, nie zastanawiałam się czy nocą jest zajmowany…

zupa z dyni z cydrem (1)

Dzisiejszy dzień tysiąckrotnie cieplejszy niż lipcowa codzienność na Pomorzu Zachodnim. Pająki snujące delikatne myśli w promieniach lekko drgającego światła, lawenda wciąż elegancka w swoim fiolecie i krzyki gęsi od kilkunastu dni wybierających się za granicę. Ciepła nostalgiczna jesień. Gorące słońce i koszulka na ramiączkach (...!!!). Wiem, wierzyć się nie chce, ale tak dzisiaj było. Do tego popołudniowa kawa z grubą warstwą mlecznej pianki i książka. Jak zwykle.
A później, kiedy troszkę powiało chłodem, a budyniowo-niebieskie niebo z odrobiną soku malinowego zaczynało zajmować co raz niższą pozycję, wróciłam do domu, odstawiłam kubek i podgrzałam moją ostatnio wykombinowaną zupę dyniową. Wypróbowuję każdy przepis na zupę z dyni, który wpadnie mi w ręce. Tym razem z cydrem jabłkowym. Somersby. Zupa jest lekka, z wyczuwalnym posmakiem jabłka. Jadłam, jak proponowało “Sielskie życie”,  ze smażonym jabłkiem, a od siebie dorzuciłam sporą ilość sera korycińskiego z żurawiną. Dla mnie pycha!

zupa z dyni z cydrem (3) 
Zupa dyniowa z cydrem jabłkowym 
3-4 porcje
 
2 cebule
dwie łyżki masła + drugie 2 do smażenia jabłek
1 kg dyni (po obraniu i pokrojeniu)
1 kostka bulionu warzywnego (bez glutaminianu sodu)
500 ml gorącej wody
1 1/3 szklanki cydru jabłkowego
sól do smaku, pieprz (ewentualnie)
3-4  małe gałązki tymianku

1. Obierz i pokrój cebulę oraz dynię (w nieregularną kostkę).
2. Rozgrzej masło w garnku, w którym będziesz gotować zupę. Usmaż na nim cebulę.
3. Dodaj dynię. Zalej wodą, dodaj kostkę bulionową- wymieszaj. Gotuj do miękkości.
4. W tym czasie nieobrane całe jabłka oczyść z gniazd nasiennych, pokrój na krążki i smaż na rozgrzanym maśle z każdej strony po minucie. Wyjmij z patelni i odłóż na talerzyk.
5. Do gotującej się dyni z cebula wlej cydr jabłkowy. Zupę zmiksuj i ponownie zagotuj. Dopraw solą, ewentualnie pieprzem.
6. Podawaj z wcześniej usmażonym jabłkiem i świeżymi listkami tymianku.
Jak zawsze możesz też dodać kwaśnej śmietany i oleju dyniowego.

zupa z dyni z cydrem (4)

A na koniec wiersz , który bardzo lubię, jeszcze od czasów liceum. Może i Wam się spodoba…

Mój Anioł co wieczór
Pierze skrzydła w pralce
Zawiesza je troskliwie
Nad kuchennym piecem
Na gwoździu wbitym w ścianę
Wiesza aureolę
I tak bardzo po ludzku
Włosy czesze przed lustrem
Rano wstaje jak wszyscy
Wkłada strój roboczy
Dzwoni z budki do Boga
I kłóci się o czyjeś jutro
A gdy wraca zmęczony
Od drzwi pyta o obiad
I zagląda do garnków
Całując mnie w ramię. 

Podobno błędnie przypisuje się go Dostojewskemu, przy czym autorką jest  - Kamila Kurnatowska o pseudonimie „Ewa Maria”