Chrupiący chleb ziemniaczany – Pagnotta di patate

16 października - Światowy Dzień Chleba

Był taki czas w moim domu, że chleb przed pokrojeniem dostawał znak krzyża… Był… A później, kiedy miałam 11 lat, przeprowadziliśmy się do miasta i jakoś powoli “zniknął” ten zwyczaj… Może czas to przywrócić… Chociaż tak tylko od święta, skoro i tak tylko “od święta” jem chleb…

A jem go naprawdę rzadko. Raz na 2-3 miesiące, jak dobrze pokombinuję z czasem wyrastania i pieczenia, a ten sklepowy nie gości na moim stole. Czasem upiekę bagietki.

Kiedyś, podczas studiów rozmawiałam ze starszym piekarzem po operacji… żołądka. Mówił, aby tego “nowoczesnego” chleba nie jeść, bo… też wylądujemy na stole operacyjnym. Trudno było przyjąć te słowa, ale posłuchałam i najpierw powili był tylko chleb razowy, później pumpernikiel, później długo, długo NIC, a teraz od czasu do czasu chleb domowy. I wcale mi go nie brakuje tak na co dzień, bo tyle jest smaków nieodkrytych jeszcze… Ale jak sobie upiekę (a najczęściej drugim bochenkiem się podzielę, bo szkoda tak piekarnik dla jednego chleba włączać…) tak raz na jakiś czas, to zachwycam się jego smakiem, pukam w spód i uśmiecham się na głuchy odgłos.

Nauczona zostałam też, że jeśli zobaczę gdzieś chleb taki suchy, walający się gdzieś na ulicy, to powinnam go podnieść, ucałować i odłożyć tam, gdzie nie zostanie zdeptany. I robię tak zawsze, choć rzadko teraz widzę takie zjawiska. Kiedy byłam nastolatką strasznie się tego wstydziłam, policzki robiły się czerwone, wzrok umykał… – bo najlepiej aby mnie nikt nie zobaczył… - a ja odkładałam kromkę na pobliski murek, czy pod drzewo, bo nie chciałam i nie umiałam działać niezgodnie z sumieniem, które nauczyło się, że chleba leżącego na ulicy NIE MOŻNA ominąć. Wstydziłam się, ale spełniałam ten zwyczaj, swego rodzaju wewnętrzny nakaz, a później, w głębi duszy, byłam z siebie dumna, że … dałam radę, choć czasem bywało ciężko.

Tym razem, już po raz kolejny, upiekłam chleb ziemniaczany. Pyszny i bardzo łatwy, a co najważniejsze w moim przypadku, nie bardzo czasochłonny:). Korzystałam z przepisu Marleny de Blasi z książki “Smaki Północnej Italii”. Zamieszczam go wcześniej, bo może Ktoś z Was, Drodzy moi Goście i Domownicy, zechce sobie taki upiec i poświętować z Całym Światem:)

Chrupiący chleb ziemniaczany – Pagnotta di patate
porcja na dwa półkilogramowe bochenki

Przepis ten uda się nawet osobie, która nigdy wcześniej nie piekła chleba. Wystarczy wykonać kilka nieskomplikowanych czynności, aby przygotować chleb, który zawsze wyrasta, ma miękki środek oraz – dzięki naturalnym cukrom zawartym w ziemniakach – rozkosznie elastyczną skórkę.

450g ziemniaków
37g drożdży świeżych bądź 15 g suszonych

po moich przeliczeniach…, bo w oryginalnym przepisie jest 1 1/2 kostki świeżych drożdży, ale jak wyglądają kostki drożdży we Włoszech nie mam pojęcia…więc ja daję 1/4 klasycznej kostki drożdży i chleb jak na załączonych zdjęciach:)
900 g mąki (ok 7 szklanek)
1 łyżka soli morskiej
1 łyżka oliwy z olivek

1. Ugotuj ziemniaki w osolonej wodzie(zachowaj 2 szklanki tej wody po ziemniakach na później). Przestudź je, obierz i rozgnieć na purée.

2. Zalej drożdże 1 szklanką ciepłej wody spod ziemniaków i zostaw na 20 min.

3. W dużej misce wymieszaj mąkę, ziemniaki i sól. Wlej rozpuszczone drożdże i dodatkową 1 szklankę wody spod ziemniaków. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki.

4. Przełóż na oprószony mąką blat i zagnieć na miękkie, błyszczące, elastyczne ciasto – zajmie to ok.8 minut. Jeżeli wyda Ci się zbyt wilgotne, dodaj odrobinę mąki(nie więcej niż jedna trzecia szklanki). Przełóż ciasto do czystej, nasmarowanej oliwą miski, przykryj folia spożywczą i ręcznikiem kuchennym. Odczekaj mnie więcej 1 godzinę, aż podwoi objętość

5. Delikatnie przygnieć ciasto, podziel je na pół i uformuj dwa okrągłe płaskawe bochenki. Przykryj pagnotte czystą ściereczką kuchenną i odczekaj ponownie godzinę aby wyrosły(bochenki są spore, więc jeden wkładam do lodówki, a drugi rośnie…)

6. Nagrzej piekarnik do 205 °C. Zsuń pierwszy bochenek na wyłożoną pergaminem blachę i piecz przez 35-40 min. lub tak długo, aż ich skórka mocno zbrązowieje, a uderzeniu bochenka będzie towarzyszył głuchy odgłos. Gdyby przyrumieniał się zbyt szybko zmniejsz temperaturę. Po wyjęciu odstaw chleb do przestygnięcia.

Po włożeniu pierwszego bochenka wyjmij z lodówki ten drugi i pozwól mu się ogrzać. Wstaw do piekarnika zaraz po upieczeniu pierwszego bochenka.

Jak najsmaczniejszego i jak najzdrowszego tego chleba powszedniego, albo odświętnego!