Strudel jabłkowy

Jakiś czas temu ogromną siatę jabłek dostałam. Siatę pełną delicji złotych i czerwonych. Prosto z okolic, Trydentu czyli z największego obszaru upraw jabłek w Europie. Największy europejski sad... Wyobraziłam sobie jak tam musi być pięknie wiosną kiedy kwitną jabłonie, albo jesienią podczas zbiorów… I zapachniało mi tymi kwiatami, tymi jabłkami na drzewach, a później piwnicą naszego domu z zaokrąglonym wejściem jak w piwnicach zamkowych…, gdzie w skrzynkach stały jabłka. I jabłkami u dziadka w zbożu na strychu. Najbardziej lubiłam być na tym strychu w słoneczne południe, kiedy przezroczyste promienie słońca głaskały zboże wpadając przez okienka w dachu (tak, jak w kościele czasem w bardzo słoneczny dzień). Najpierw patrzyłam jak zaczarowana, bo taki spektakl zawsze jest wyjątkowy. Później delikatnie, czując chłód suchego zboża, wsuwałam w nie rękę i znajdowałam zimne czerwone malinówki. Wykładałam je do miseczki, odkładałam na bok i zaczynałam przesypywać zboże z ręki do ręki, z góry na stos, z prawej do lewej… Słyszałam jak babcia mnie woła… Jeszcze tylko jedna garstka… Powrót ze strychu tyłem, noga za nogą, przestawiając miseczkę ze stopnia na stopień, słysząc nawoływania Babci… Jeszcze tylko minąć skrzynię z mąką…, ale najpierw odstawić miseczkę na podłogę, podnieść wieczko skrzyni i tylko na chwilkę zanurzyć w niej rękę…, tylko “przejechać” przez całą długość skrzyni..., otrzepać ręce i na dół, do Babci, do ciepłej kuchni...

Ech wspomnienia… Jak dobrze, że je mamy:)

Część moich pachnących delicji wykorzystałam do strudla, specjału przejętego przez Włochów od Austriaków. Pamiętając smak austriackiego strudla, który mogłabym jeść bez opamiętania…, już dawno chciałam go zrobić. Przepis, podpisany przez panią Bożeną Sikoń znalazłam w “Kuchni”( 9-2009).

Tajemnicą tego ciasta jest jak najcieńsze jego rozciągnięcie (na przedramionach), dlatego, że te miejsca, które zostaną grube będą niesmaczne. To ciasto to pieczone jabłka ubrane w delikatną koronkę z ciasta, która nie może przeszkadzać, dlatego, jeśli ciasto po bokach nie da się już rozciągnąć, odcinaj je bez obaw i bez poczucia straty. Jeśli chcesz możesz je wykorzystać do zrobienia kolejnego małego ”strudelka” – wtedy musisz przygotować więcej jabłek i upiec drugie, mniejsze ciasto.

Strudel Jabłkowy

Nadzienie:
1,5 kg jabłek
150 g cukru
1 łyżeczka cynamonu
rodzynki (dałam kubeczek)

Ciasto:
1 kg mąki (typ450)
1 łyżeczka soli
700 ml wody
100 ml oleju
70-100 g masło do posmarowania ciasta
garść bułki tartej
cukier puder do posypania ciasta

1. Nadzienie: rodzynki zalej gorąca wodą i odstaw na 5 min., jabłka obierz i zetrzyj na cienkie plastry (wąski bok prostokątnej tarki), dodaj cukier, cynamon oraz osączone rodzynki – wymieszaj i odstaw.
2. Ciasto: Rozpuść sól w zimnej wodzie (700ml), następnie 3/4 tej wody dodaj do mąki i wyrabiaj ciasto mikserem. W razie potrzeby dolej więcej wody (mi po dodaniu zostało 125 ml-E.). Dodaj olej i wyrabiaj tak długo, aż ciasto będzie luźne i plastyczne (nie trwa to długo-E.). Uformuj z ciasta kulę i delikatnie posmaruj olejem – dzięki temu ciasto nie będzie przylepiało się do rąk, a na jego powierzchni nie wytworzy się skorupka. Pozostaw ciasto na 30 min, aby odpoczęło.
3. Włącz piekarnik ustawiając temperaturę 180°C. Po tym czasie przygotuj dużą ściereczkę. Rozpłaszcz ciasto i zacznij rozciągać na przedramionach. Rozłóż je na ściereczce i dalej rozciągaj aż stanie się bardzo cienkie. Jeżeli brzegi pozostaną grube, obetnij je (ja odcięłam 1/3 ciasta-E. Pamiętaj, że te miejsca, które będą miały dużo ciasta nie będą smaczne)
4. Rozciągnięte ciasto delikatnie posmaruj rozpuszczonym masłem i posyp na całość bułkę tartą. Zostaw i zajmij się nadzieniem
5. Odciśnij sok z jabłek i ułóż je na cieście. Zwijaj strudel przytrzymując ciasto ściereczką. Wierzch posmaruj masłem i piecz ok. 25 minut.
6. Wyjmij, lekko ostudź, posyp cukrem pudrem i podawaj z sosem waniliowym, albo budyniem przygotowanym z większej ilości mleka.

Najlepsze na ciepło…:)

Jestem pewna, że po pierwszym kęsie ciepłych jabłek, zamykając oczy poczujesz się jak w knajpce w Dolomitach, albo w Tyrolu…