Żegnaj lato na rok… i kolorowe pieczone ziemniaczki

Żegnaj lato na rok… Żegnaj, bo astronomiczna jesień próg przekroczyła. Co prawda dopiero jedną nogą, bo ja wciąż jeszcze w sandałkach. A tak, bo mi wygodnie, poza tym u nas tak ciepło, że zgrozą byłoby zakładanie innego obuwia, więc jaka jesień…??? Dni tak wyjątkowo spacerowe, że aż żal chodzić do pracy… Wczoraj jeszcze ludzie się kąpali i opalali nad morzem. I na balkonie na przeciwko też. Serio. Bo przecież trzeba jakoś godnie zakończyć sezon;). Zatem cieszę się tą łaskawością września i mam nadzieję, że w sandałkach “pociągnę” jeszcze tydzień, jak dobrze pójdzie. A później wcale nie będę się smucić, bo przecież miękkie światło, które rozpromienia duszę, jeszcze na trochę zostanie. Biel pójdzie na górną półkę, a wokół pozostaną ciepłe kolory, jak kolorowe astry, cynie, dalie czy aksamitki. Na szyjach dziewcząt zagoszczą kolorowe chusty jak mgły utulające pola do snów zimowych. Będzie zupa z dyni, szarlotki i ciasto ze śliwkami. A jesień będzie długa i piękna. I tego będę się trzymać...:)

Tymczasem prezentuję ziemniaki, które ostatnio wyszły z naszej ziemi przy pomocy Kaśki o aksamitnych nozdrzach. Bo ziemniaki u mojej mamy wyjątkowe. Nie dość, że smaczne to jeszcze różowe i fioletowe. Widzieliście, znacie? Różowe nie różnią się zbytnio smakiem, ale fioletowe są trochę bardziej ziemiste, ale tez bardzo dobre. Swoją charakterystyczną barwę zawdzięczają niezwykle dużej zawartości antocyjanów - naturalnych barwników, które działają na nasz organizm ochronnie, najogólniej mówiąc. Poza tym podczas pieczenia, jak i podczas gotowania, zachowują swój kolor. Co jest ich wielką zaletą. Świetnie sprawdzają się w sałatkach i zupach.

Do pieczenia wybieram ziemniaczki mniejsze i nawet takie całkiem malutkie, bo lubię je też w całości, ale te przekrajane, z aromatem oliwy i smakiem soli są pyszne. Do tego świeży tymianek i rozmaryn, których część rwę (nie siekam) na kawałeczki, a cześć, tak, jak gałązki rozmarynu układam częściowo pod ziemniakami, część nad. Po upieczeniu gałązki rozmarynu są kruche i aromatyczne. Wyciągam je szybko, pozwalam chwilę przestygnąć i chrupię ot tak, bo są moim wielkim przysmakiem. A ziemniaczki, muszę przyznać, że, po lekkim ostygnięciu, lubię jeść palcami. Maczam je wtedy w aromatycznej olivie, delektuję ich pieczoną soczystością i popijam maślanką. Nic mi wtedy więcej nie trzeba.

Czasem, jeśli ziemniaczki robię wieczorem (wiadomo…), wrzucam na nie nieobraną główkę czosnku, bo lubię taką jego pieczoną słodkość. Ale to pewnie znacie – ale i tak Wam polecam!

Pieczone ziemniaczki

ziemniaki - ile chcesz, u mnie zawartość blachy wystarczyłaby dla dwóch osób, pod warunkiem, że tylko z maślanką. Jeśli byłyby dodatki w postaci mięsa, czy ryby i surówki to dla 3-4 osób.

oliva z olivek- u mnie ponad pół szklanki na blachę

rozmaryn(duża garść+ 3-4 gałązki), tymianek (garść), sól

1. Piekarnik nagrzej do 200 º.
2. Ziemniaki umyj i dokładnie wyczyść szczoteczką albo “szorowaczkiem”. Przekrój na połówki, albo ćwiartki i połóż na blachę wyłożoną papierem do pieczenia.
3. Posyp rozmarynem i tymiankiem. Polej olivą i posól.
4. Piecz 45-60 mi. Podawaj od razu.

Polecam!

I ze spokojem mogę wkraczać w jesień, która tyle skarbów niesie…

Wszystkim, moi Drodzy, życzę bardzo ładnej soboty i niedzieli, a taką właśnie zapowiadają…A ja być może upiekę ciasto, być może wezmę rower…, być może pójdę ponurkować…, być może poczytam książkę…
A Wy, macie już plany na te pierwsze dni pogodnej jesieni?