Tarta morelowa Anny u Anny

Ach, co to były za dni…!

Tak niewiele, a tak wiele… Tak niewiele, a jakbyśmy życia pół się znały… Przechyliłaś głowę na bok, uśmiechnęłaś się i od razu wiedziałaś, że to ja… Ja natomiast nie potrafiłabym Cię wyłuskać, bo włosy miałaś związane, a ja szukałam tych szalonych nie ujarzmionych… A później mój głos, który okazał się niższy niż sobie wyobrażałaś, a Twój o takiej pięknej barwie, że mogłabyś go podkładać w filmach animowanych. Następnie opowieści - od słowa do słowa – niektóre już kiedyś napisane, inne dopowiedziane ze szczegółami, bo bo przecież zostawiane na później…

Miałyśmy okazję się poznać. Spędzić czas na rozmowach i pograć w piłkę. Twoje dzieci okazały się doskonałymi piłkarzami, a Ty Mamą na wielkim sportowym poziomie. Ja jeszcze Takiej mamy nie widziałam! Nasza walka w przeciwnych drużynach była niespodziewanym, ale przemiłym doświadczeniem, a Twoja kontuzja wywołana naszym zderzeniem była wynikiem emocji, które udzielają się chyba każdemu, kogo Twoi Chłopcy wciągają do gry:). Śmiałyśmy się, że przyjechałam Cię wyeliminować z blogosfery;). Tym bardziej było to prawdopodobne, że zdarzyło się dwa razy w tę samą kostkę… Chociaż miło było też słyszeć, z rozmów “za kulisami”, że doskonale fauluję;). Do dziś uśmiecham się przed snem wspominając urocze miny Chłopca Młodszego, które robił do mnie na boisku, kiedy wyrzucałam piłkę z bramki, a Chłopiec Starszy śnił mi się dziś razem królikiem, wiesz?

Emocje sportowe w wykonaniu Twoich dzieci to jedno, druga sprawa to zamiłowanie do kuchni. Cała Trójka sprawdziła się doskonale podczas wałkowania i wykrawania. Szybkie to było i sprawne, a emocje przy stolnicy równały się tym na boisku. Wszak przy stolnicy też trzeba być doskonałym i kółka mają wyglądać jak… kółka:). Zdjęć z efektów końcowych nie widać, bo amatorów donatów, mimo, że pomysł wyszedł od Słodkiej Dziewczynki, było sporo.

Bruxela…hmm… – zobaczyłam jej kawałeczek, ale przecież nie na nią czekałam. Ona była tylko miłym dodatkiem.

Czekałam na Ciebie i nasze szalone spotkanie:)

Na nasze zawieruszenia niespodziewane wśród wąskich uliczek wcale nie brukselskich... I te zachwyty za każdym zakrętem…

I zaglądanie przez dziury w…drzwiach…

A na koniec szybkie pyszności w Twoim wykonaniu. I w Twoim towarzystwie.

I tarta, która smakowała mi bardzo. Aż tak, że chyba… zjadłam największy kawałek:). Dziękuję za wszystkie wspólnie spędzone chwile i za te obrazy, które w sercu zostaną na zawsze:) . Za ciepłe przyjęcie i serce:).
A Was zapraszam do Anny i Jej addio pomidory na tartę z dodatkiem wina, które sprawa, że ciasto niby jest takie same, a jednak niezwykle chrupiące:).

Tarta morelowa Anny

Na ciasto:

150 g mąki tortowej
40 g drobnego cukru
90 g masła
22 g białego wina (Pinot blanc lub Pinot gris)

Na nadzienie:

75 g kremowego twarożku
75 g konfitury morelowej
½ łyżeczki tymianku suszonego albo cała świeżego
5-6-7 moreli

Przygotowanie:

1. Wszystkie składniki na ciasto zagniatamy. Formujemy kulę, zawijamy folią i wstawiamy ją do zamrażarki na 40 minut.
2. Nagrzewamy piekarnik do 180 stopni.
3. Formę do tarty wyklejamy wcześniej przygotowanym ciastem.
4. Pieczemy 15 –20 minut lub do momentu gdy ciasto uzyska złoty kolor
5. Morele dokładnie myjemy i osuszamy.
6. Przygotowujemy nadzienie, które można zastosować w dwojaki sposób:
a - mieszamy wszystkie składniki i wykładamy je na tartę
bądź:
b - tartę smarujemy dżemem morelowym, następnie twarożkiem
7. Wstawiamy ponownie do piekarnika na 15-20 minut, aby wydobyć smak i aromat tymianku.
8. Podajemy udekorowane świeżym tymiankiem.

A wszystkiemu – no…, prawie wszystkiemu przyglądał się Pan Królik i Pan-i Kot, którym bardzo dziękuję za obecność:)