Przystojny Włoch, idealne połówki i pyszna kolacja z parmezanem

 Miałam co prawda nadzieję, że zdradzi mi swój sekret, jednak zabrał go ze sobą. Chociaż…, może to wcale nie był sekret. Dla niego to nie był sekret. Miałam tę nadzieję najprawdopodobniej gdzieś w małym zakątku pamięci albo serca…, skoro dziś uświadamiam to sobie. Wtedy jednak do głowy mi nie przychodziło żadne nawet najcichsze jak? Wtedy tak po prostu było i już – on rozłupywał, ja zjadałam. I tak, jak jabłka obierał najcieniej jak tylko można, tak ze skorupek orzechów, które rozłupywał, prawie za każdym razem wychodziły dwie równe połówki. Dwie silne ręce dziadka, twardość orzechów i ich idealna forma w efekcie. Pamiętam, że przyglądałam się temu z namaszczeniem, a obrazy z tamtych chwil, jak prześcieradła w babcinej szafie, ułożyłam równiutko jeden na drugim pod powiekami. Jest tam i wytłoczony wzór na białym talerzu, w którym były orzechy i faktura tamtego szarego lnianego obrusu na stole, poduszki z szarymi ptakami na granatowych krzesłach i żółte kafle pieca, który obok. Nic takiego, a przypomina mi się za każdym razem kiedy rozłupuję orzechy. I jak mi się uda tak ładnie, idealnie (a rzadko kiedy tak jest), z uśmiechem myślę jak jego… Wtedy dobrą myśl ku niemu - ku Niebu - posyłam.



Tyle dobrych wspomnień w nas. Smaki, zapachy, obrazy, faktury. Lubię do nich wracać jak do ulubionych miejsc, chociaż i tak zupełnie same przychodzą niespodziewanie. Przywołują uśmiech, czasem łzą spłyną po policzku albo album każą otworzyć. Na krótką chwilę mnie zatrzymują, a ja czuję, że ten jeden ułamek wspomnienia wystarcza, aby zwolnić.

Zwalniam więc przy rozłupywaniu orzechów, ale kalafiora przygotowuję szybko. Do tego dużo parmezanowch strzępków i mam kolację, albo obiad – jak kto woli.
Dziś połączenie wspomnień z nowościami, bo włoskie orzechy stare jak świat..., a włoski kalafior romanesco to nowość w mojej kuchni. Dla mnie jakby bardziej kruchy niż zwykły kalafior. Poza tym różni się tylko wyjątkową fakturą, smak pozostaje ten sam – słodko delikatny - choć niektórzy mówią, że bardziej orzechowy.
Choć bardzo lubię pieczony (tutaj), tym razem wrzuciłam go na patelnię podlewając odrobiną wody. Po 10 min. dodałam wcześniej namoczone orzechy (bez wody oczywiście), wiórki zimnego masła i parmezanu. Posypałam solą i świeżo mielonym pieprzem. Pod koniec, na talerzu, dodałam konfiturę z borówki… Fanaberia. ale jaka pyszna.



Kalafior z patelni z orzechami włoskimi, masłem i parmezanem

1 kalafior
3/4 szklanki orzechów włoskich
1/6 kostki masła
trochę parmezanu
sól, pieprz

1. Wyłuskane orzechy zalej gotującą wodą. Zostaw na czas przygotowywania kalafiora – niech miękną.
2. Kalafior umyj i osusz, podziel na cząstki. Włóż do patelni, podlej wodą tak, aby 1/3 różyczek była zanurzona w wodzie. Przykryj pokrywką, duś 10 minut. Teraz dodaj osączone orzechy. Wymieszaj, wyłóż na talerz, dodaj wiórki masła i cienkie plasterki parmezanu, posól i popieprz z umiarem.
Podawaj na kolację, obiad lub jako dodatek do dania głównego.