Pyszny orkiszowy placek z rabarbarem i slow down…, a może odwrotnie…

Jedna niedziela za drugą, bo Boże Ciało to jak niedziela, choć przecież więcej... Było ciepło i upalnie, zielono i życiodajnie. A po procesji słyszałam jak dwie duuuże panie (no…, raczej szerokie…) umawiały się na lody…
A później był ogród i domek, gdzie Mała Syrenka w czerwonym zegarze odmierza czas. A ten płynie tutaj sielsko-anielsko… Zwalnia. Cudnie śpiewają ptaki, a muchy bzyczą delikatną majowo-czerwcową melodię jak dawniej…
Aronia i borówka zwabiają owady. Dojrzewają porzeczki i agrest, kwitną truskawki i delikatne poziomki. Na rabacie wschodniej, graniczącej z sąsiadem, tulipany zrzucają swoje delikatne, wysuszone woale. Tuż obok nich swego czasu czekają piwonie w nabrzmiałych pączkach. Kiedy rozkwitną – będzie pachniało, oj, jak będzie pachniało… Przy ścianie północnej chabrowe irysy dumnie wyciągają smukłe szyje do nieba, nie patrząc nawet na resztki delikatnych konwalii przycupniętych nad ziemią. Wśród trawy wyłania się wciąż jeszcze zielona lawenda.
Rwę szpinak, zbieram miętę i oregano, a szałwię mama przesadza mi do doniczki. Później robię zdjęcia szczypiorkowi ozdobnemu, który najlepiej wygląda w popołudniowym słońcu. Rozmawiamy, pijemy kawę. Spokój, który w żaden sposób nie wywołuje poczucia straconego czasu. Spokój, którego piękno już samo w sobie wywołuje tęsknotę za nim, za CHOĆBY następnym razem… Takie trochę im go więcej, tym mniej…, bo wiem, że zaraz trzeba zostawić, opuścić…Wrócić. Tuż przed odjazdem wyrywam rabarbar, a mama robi mi zdjęcia. Śmiejemy się, bo wszystkie nieostre.

Słońce wraz z wiatrem cichutko-leciutko… tańczy menueta.

A teraz deszcze, mgły i powodzie (przeraziłam się jak usłyszałam o podtopieniach Pragi…) , więc dla Was i dla mnie garść zdjęć na osłodę i ku nadziei, że przyjdzie lepszy, cieplejszy czas. I dobre myśli ku Tym, którzy w niebezpieczeństwie... Trzymajcie się!





A po powrocie piekę ciasto z rabarbarem. Kruche, orkiszowe z odrobiną proszku do pieczenia. Pyszne. I banalnie proste. Można zrobić w małej prostokątnej formie (20x27cm), jak moja, albo w formie na tartę, albo tez można się pobawić i zrobić małe babeczki używając malutkich foremek do muffinek, ale wtedy czas pieczenia trzeba skrócić do 15 min. A po upieczeniu, już po lekkim przestygnięciu można kroić. Spód jest kruchy i dzięki brązowemu cukrowi oraz mące orkiszowej ma lekko miodowy smak. Pianka i rabarbar – klasyk... co ja tu będę mówić…? Spróbujcie sami!

A "kratkę" do ciasta dostałam od Kochanej Sylwi :). Sylwia prowadzi sklepik, w którym można znaleźć unikatowe gadżety kuchenne i nie tylko... Dziękuję Ci Słońce! To była naprawdę wspaniała niespodzianka!



Placek orkiszowy z rabarbarem

80g masła
50 g cukru brązowego nierafinowanego
1 cukier waniliowy (z prawdziwą wanilią)
2 żółtka
180 g mąki orkiszowej (typ 630)
1 łyżeczka proszku do pieczenia
beza:
3 białka
100g cukru
szczypta soli
400 g rabarbaru

1. Zagnieć dokładnie wszystkie składniki na ciasto (możesz zrobić to ręcznie, bądź mikserem dodając składniki po kolei tak, jak są napisane). Wylep ciastem wybraną przez Ciebie formę i wstaw ją na pół godz. do lodówki.
2. Włącz piekarnik na 180°C.
2. W tym czasie pokrój rabarbar i ubij białka z cukrem na sztywno. Rabarbar wmieszaj do bezy i wyłóż na ciasto. Piecz 30 min. Podawaj po lekkim przestygnięciu – najlepsze jeszcze ciepłe.


Dobrego tygodnia i poniedziałku ze słońcem, moi Mili!