Pulla, Irena…, Wisława…, Hania i Jowisz

Grube rajstopy, dodatkowe skarpety, rękawiczki i czapka. Trochę jak bałwanek. Bo śniegiem POPRUSZYŁO i zamroziło. Wszystko. Szkoda tylko roślin, których śnieg nie otulił, pomarzną korzenie biedakom…
I szkoda Ireny Jarockiej, która według mnie była niezwykle podobna do Jane Seymour. Czytałam, że gdy ludzie ją pytali, co robi, że tak dobrze wygląda, to odpowiadała, że to wypływa z duszy, że mama nauczyła ją, iż trzeba dbać o to, co jest w środku i na wierzchu… Pięknie powiedziała. Więcej takich dusz, poproszę. Zostaną po niej “Kawiarenki…”, a my nadal w przypływie dobrego humoru będziemy nucić “Motylem jestem”.

I żal Wisławy… Mistrzyni ciepłej ironii, jak powiedział ktoś w “Trójce”.
“...Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.......
Szkoda i żal… umrzeć - tego nie robi się kotu".

Wyciągam swój tomik “Tutaj” i czytam:
“Żyjemy dłużej,
ale mniej dokładnie
i krótszymi zdaniami….

…A my na piątym biegu
i – odpukać – zdrowi” .

Zostaną nam wiersze pełne detali i głębi… Bardzo szkoda, bo to znów koniec epoki… Jakby. I" nie spotkamy się już nigdy więcej. Nigdy. Kolorowe sny rozwieje wiatr, zatrze czas..."

I tak się kulam od kilku dni. Z różnymi emocjami, takimi zimowymi bardzo... Między jednym miastem a drugim. Między odwiedzinami mojej siostry i deserem dla niej ( o tym przy następnej okazji), a pierwszymi urodzinami Hani i pysznie zastawionym stołem przez Jej Rodziców..
Trochę za często wycieram nos… Wtedy jednak przychodzi odsiecz w postaci kanapek z czosnkiem, grzanego piwa mojej mamy i moczenia nóg w wywarze z obierek ziemniaczanych… Wypijam tony soku z cytryny, ciągle mam ochotę na pomarańcze i… sen. I jeszcze na słodkie… A najlepiej drożdżowe. Jak dobrze, że się “ruszam”. 15 regularnych godzin ćwiczeń w tygodniu to nie taka bagatelka, ale przy dawnych 40 w tygodniu to “pesteczka”. Zatem czasem mogę sobie pozwolić nawet na taka bułę. Czasem…;).

Praca z tym ciastem to sama przyjemność, a zapach, który wydobywa się z piekarnika przyciąga nawet sąsiadów z piętra niżej… jeśli tylko będą w domu:). Ja nie mogłam się oprzeć i do mojej pulli dorzuciłam marcepan. Nie jest konieczny, ale jaki dobry…:).

Oto wielokrotnie sprawdzony przepis bezpośrednio od fińskiej babci przystosowany do realiów polskich.

Pulla (inspiracja: Ambasada Finlandii)

0,5 l mleka (lub wody)
50 g świeżych drożdży
1 jajo
3 łyżeczki soli
200 g cukru (daję odrobinę mniej)
1 łyżka stołowa kardamonu
900 g mąki
200 g masła

Do posypania przed zwinięciem bułek:
1-1,5 brązowego cukru
50 -100 g stopionego masła
100-150- 200 g marcepana
2-3 torebki cynamonu

Do smarowania bułek przed pieczeniem:
Rozbełtane jajko
do posypania: cukier lub inne dodatki wg. własnych preferencji (np. migdały)

Wykonanie:
1. Mleko lekko podgrzej, zdejmij z ognia i wkrusz do niego drożdże (mleko ma być lekko ciepłe, nie gorące)
2. Do mleka z drożdżami dodaj jajko, sól, kardamon, cukier, wszystko wymieszaj.
3. Do dużej miski wsyp odmierzoną mąkę i powoli wlej do niej mleczną mieszankę. Wszystko dokładnie wymieszaj
4. Następnie dodaj stopione masło i zacznij “wyrabiać” ciasto - powinno być gładkie i matowe oraz swobodnie odklejać się od ręki; jeśli potrzebujesz dosyp trochę mąki.
5. Odstaw w ciepłe miejsce na pół godziny
6. Podziel ciasto na mniejsze porcje – najlepiej na 4 - i każdą rozwałkuj na prostokąt, grubości 3 mm (jeśli wolisz grubsze, może być i grubsze – weź pod uwagę, że ciasto sporo wyrośnie)
7. Każde z rozwałkowanych ciast posmaruj stopionym masłem i wedle uznania – szczodrze lub skromnie - posyp brązowym cukrem i cynamonem. W tym miejscu możesz zetrzeć marcepan.
8. Zwiń ciasto wzdłuż dłuższego boku – ewentualnie każdy sam może sobie wypróbować różne opcje wg. zasady kto co lubi, czy zawinięcia mają być gęste czy nie.
9. Zwinięty w rulonik wałek ciasta posmaruj rozbełtanym jajkiem i posyp np. cukrem i pokrój na bułeczki. Ja kroję mniej więcej na odcinki 3-4 cm.
10. Połóż na blachę i piecz do uzyskania rumianego koloru ok.5-7 min. w temp. 200 st. C

Moje ciasto podzieliłam na trzy części. Z dwóch uplotłam 2 wieńce (takie, jak na zdjęciu, które piekłam osobno, gdyż każdy zajmuje jedną blachę), a z pozostałej części upiekłam bułeczki pracując z nimi tak, jak mówi punkt 4.).
Aby zrobić wieniec potrzebujesz jeden zwinięty rulon cista. Przekrój go wzdłuż nie kończąc przekrawania (część początkowa zostaje nie przekrojona). Teraz chwyć oba końce i delikatnie przekładaj formując swego rodzaju warkocz. Teraz zlep brzegi i połóż wieniec na blasze. Jeszcze rozbełtane jajko i cukier do posypania

Gotowe ostudź i jedz ze smakiem – nie ma co ukrywać, że najlepsze są w dniu wypieku :-), ale mi nawet po tygodniu sprawiały niekłamaną przyjemność…

I byłabym zapomniała. Było jeszcze wtorkowe wypatrywanie Jowisza przy Księżycu… Takie ujęcia przed snem… Dobrze mieć okna na południe:)

I jeszcze jedno. Jeśli mieszkasz w Gdyni i lubisz chodzić z kijami, to 11 lutego odbędzie się spotkanie oraz wspólny rajd z twórcą Nordic Walking Marko Kantanevą. Taka wyjątkowa sprawa, ale ja niestety nie dam rady…:(. Więcej wiadomości TUTAJ.