Bezglutenowe (i glutenowe też) babeczki z rabarbarem i pistacjami oraz słów klika o książce Novaka Djokovića

Jest coś takiego w rabarbarze, że kiedy się pojawia ludzie szaleją. Jego kruche łodygi u progu wiosny stają się obsesją. Ciasto, kompot, deser…, ciasto, kompot, ciasto… i tak na okrągło.
Znaczy kobiety szaleją…? Nie, no…, nie tylko. Kolega w pracy, przymykając z rozkoszy powieki, z uśmiechem wspomina wczorajszą rabarbarową zupę żony i kompot, który może pić i pić…
Ja też się zachwycam. Mogę jeść i pić. Jak co roku. Przywożę przepiękny rabarbar z ogrodu mojej mamy, przycinam liście, wkładam do foliowego worka i zostawiam w lodówce. W razie potrzeby wyciągam kilkanaście łodyg. Od początku rabarbarowego sezonu upiekłam trzy ciasta, zrobiłam kompot i babeczki.




Zainspirowana przez kolegę z pracy poradnikiem – wspomnieniem - “Serwuj, aby wygrać” serbskiego tenisisty Novaka Djokovića oraz rozmową z moją szefową Marzeną, która jest dietetykiem, zaczęłam myśleć o diecie bez glutenu. W zasadzie nie mam z nim większego problemu, bo niewiele go jem. Lubię chrupiącą skórkę chleba, ale odzwyczaiłam się. Chleb istnieje dla mnie zazwyczaj w wydaniu minimum-maminum, czyli chleb mojej mamy i tylko wtedy, kiedy jestem u niej, ale przecież piekę ciasta... Od dłuższego czasu mąkę pszenną zamieniam na orkiszową, albo migdałową, ale książka i rozmowa spowodowała, że poszłam o krok dalej… Trochę tak z ciekawości. I o ile wcześniejsze moje wypieki (nie prezentowane na blogu) z samą mąką ryżową smakowały jak produkty dietetyczne, to połączenie mąki jaglanej, ryżowej i tapioki (pomysł wspomnianej Pani Marzeny) jest zaskakująco smaczne i nie zmienia smaku babeczek, które upiekłam, i które tutaj prezentuję. Wcześniej piekłam też ciasto kruche używając tej mieszanki i od moich gości usłyszałam, że ciasto (z rabarbarem) smakowało jak najlepsze maślane shortbread.
Wygląd glutenowych i bezglutenowych nie różni się prawie niczym, powiedziałabym nawet, że te bez- wyszły korzystniej. Na obu zdjęciach z kratką te bez- znajdują się po lewej stronie, prawa to babeczki pszenno-orkiszowe upieczone dla jednoczesnego porównania. Choć obie wersje były bardzo dobre, to, według degustatorów, zdecydowanie wygrały te bezglutenowe. Przepis podam za chwilę, ale wrócę jeszcze do książki.


 Przedmowę do niej napisał William Davis, autor “Diety bez pszenicy” (nie skończyłam jej czytać, bo krąży wśród kolegów z pracy…), która też inspiruje.
Novak Djoković opowiada o swoim życiu, chorobach, problemach z oddychaniem, oraz o tym, jak wygrał Wimbledon i został tenisowym graczem nr jeden na świecie. Jednak zaznacza, że byłoby to niemożliwe, gdyby nie odkrył, jak powinien się odżywiać. Przy czym o wszystkim pisze tak łatwo i przystępnie, jakby był moim najlepszym kumplem z podwórka. Nie narzuca, nie nakazuje, mówi tylko jak jest i radzi jak może być.
Pierwsze część jest swego rodzaju autobiografią i na początku pokazuje szczęśliwego sześciolatka, który nie mając pojęcia o tenisie, oglądając w pizzeri swoich rodziców Wimbledon, marzy o tym aby kiedyś znaleźć się tak samo wysoko… Robi wszystko, aby to osiągnąć przy pomocy fantastycznej trenerki Jeleny, ale nagle nadchodzi wojna - NATO rozpoczyna wojnę z Jugosławią… Nole, jak nazywali go rodzice, nadal trenuje. Przyznam, że opisy bombardowań, życia w schronie i życia mimo wszystko zrobiły na mnie ogromne wrażenie.
Druga część mówi o tym co nas spowalnia, gdzie ukrywa się gluten, jak Djoković odrzucił gluten i jak szukać jedzenia, które daje siłę. Opowiada nam jak i co je, a później zarysowuje dwutygodniowy plan żywieniowy, dzięki któremu można zmienić swoje ciało, a także życie na lepsze. Do tego dołącza prosty fitness plan dla każdego oraz przepisy na śniadania, koktajle, lunche, przekąski i kolacje. Wielce mi dał do myślenia… Książka ekscytuje, motywuje i inspiruje. Sukcesywnie będę smakowała jego propozycji.

“Dokonujmy zmian. Cieszmy się nimi. Nie pozwólmy jednak, by stały się celem, a tylko furtką do czegoś większego, ważniejszego.
Bądźmy gotowi”

“Serwuj, aby wygrać”
Novak  Djoković
Wydawnictwo Bukowy Las

Polecając z całego serca mam nadzieję, że i Was zainspirowałam i zainteresowałam.



Bezglutenowe babeczki z rabarbarem i pistacjami
6 sztuk

70g miękkiego masła
70g brązowego cukru demerara
1 jajo (o wadze 70g)
70g maki (mieszanka jaglanej, tapioki i maki ryżowej – czytaj wyżej zmieszałam po kilogramie każdej z tych mąk i z mieszanki odważyłam 70g))
35g pistacji
150g rabarbaru

1.Piekarnik włącz na 180-200°C.
2. Rabarbar umyj, osusz i pokrój na drobne kawałeczki.
3.Mikserem utrzyj  masło z cukrem na puszysta masę. Dodaj jajko i zmiksuj na niskich obrotach. Teraz dodaj pistacje, mąkę i na końcu rabarbar. Ciastem napełnij papilotki wstawione do formy muffinkowej (ewentualnie mocno wysmaruj masłem tę foremkę). Piecz 15-20 min. do zezłocenia. Pozwól im chwilę przestygnąć i dla dekoracji posyp brązowym cukrem pudrem.


Babeczki pszenno orkiszowe z rabarbarem i orzechami laskowymi
6 sztuk

70g miękkiego masła
70g brązowego cukru demerara
1 jajo (o wadze 70g)
70g maki (50g orkiszowej maki TYP 650 i 25g mąki pszennej ; albo sama pszenna lub tylko orkiszowa)
35g orzechów laskowych
150g rabarbaru

1.Piekarnik włącz na 180-200°C
2. Rabarbar umyj, osusz i pokrój na drobne kawałeczki.
3.. Mikserem utrzyj  masło z cukrem na puszysta masę. Dodaj jajko i zmiksuj na niskich obrotach. Teraz dodaj pistacje, mąkę i na końcu rabarbar. Ciastem napełnij papilotki wstawione do formy muffinkowej (ewentualnie mocno wysmarowaną masłem tę foremkę). Piecz 15-20 min. do zezłocenia. Pozwól im chwilę przestygnąć i dla dekoracji posyp brązowym cukrem pudrem.