Kisiel rabarbarowy

Lubię majowe poranki. Poranna kawa z rzutem oka na dorodne tarasowe rzodkiewki i można wchodzić w dzień. Kiedy przed 7 rano wsiadam na rower, czuję się częścią powietrza, temperatury, słońca, czy mżawki. Ulewy już nie. I myślę, że nie zapytacie dlaczego... Częścią budzącego miasta się czuję, chociaż nie jestem miejskim typem. Poranne pedałowanie otwiera mnie pozytywniej na nowy dzień. Nawet kiedy jadę pod wiatr, a o słońcu mogę tylko pomarzyć, czuję jakbym w ten sposób zaczynała dzień lepiej. Jakbym dzięki temu wysiłkowi mogła DZIŚ być znowu lepszym człowiekiem.  “…rower jest wielce OK. Rower to jest świat…, Cool na maxa full i ekstra…!Wołam... “ za Janerką.



Z pracy zazwyczaj wracam ze słońcem, ale wciąż jeszcze polar i kurtkę zapinam pod samą szyję. Mimo zimna romantyczny maj rozświetla buziaki przechodniów i słońcem maluje policzki. Kwiaty ścielą się do stóp na skwerach, w ogródkach, na łąkach i na każdym rogu ulicy. I cóż, że rudy, który je sprzedaje ma tylko trzy zęby…, za to dwie miski pełne konwalii. Kupuję jeden bukiecik i mogę zacząć odpoczywać tak, jak lubię. W sumie wolałabym wrócić w swoje strony i spędzić weekend w ogrodzie, ale nie zawsze ma się w pełni to, co się lubi. W sumie wolałabym mieszkać na wsi i hodować pomidory i rzodkiewkę. Z wielką chęcią zaadoptowałabym jakąś starą szkołę z czerwonej cegły. W jasnej kuchni, wychodzącej na wschód miałabym duże okna, wielki, drewniany stół i wygodne krzesła. Razem z porannym światłem piłabym pierwszą kawę... Wzięłabym kury na wychowanie, a one odwdzięczałyby mi się jajkami. Siałabym nasturcje i nagietki, ogórki i marchewkę. Zbierałabym pokrzywę, wybierała perz i skrzyp. Wróciłabym nawet do pieczenia chleba…



Tymczasem, skoro nie mam człowieka, który pomógłby mi w realizacji spokojnego życia, celebrację weekendu rozpoczynam od potężnego pęczka rabarbaru. Kroję toto, zalewam sokiem truskawkowym i mam garnek pełen pyszności. Jeśli tylko macie rabarbar zakupiony na weekendowe pieczenie (albo możecie go wyrwać z własnego ogrodu), a z pieczenia nic nie wyjdzie z różnych powodów… polecam kisiel rabarbarowy. Albo zróbcie go po prostu, bo warto. Choć raz. Kisiel, który tak samo jak kompot pachnie dzieciństwem. Z goździkami smakuje wybornie.
Jeśli zostanie Wam trochę kisielu, w następnym wejściu pokażę smakowitą propozycję w jego towarzystwie  Jeśli mi się uda to jeszcze jutro lub pojutrze. Jeśli... Tymczasem trzymajcie się! Do następnego!


Kisiel rabarbarowy

550-600 g rabarbaru
2,5 szkl. wody
1/2 szkl. domowego soku truskawkowego (odlewam podczas gotowania dżemu truskawkowego)- obecność soku nie jest warunkiem koniecznym, możesz pominąć, ewentualnie dolać t;roszkę więcej wody.
3/4 szkl. cukru brązowego demerara ( jak za mało słodkie 1 szkl.)
5 goździków
3 łyżki mąki ziemniaczanej + trochę wody do rozmieszania mąki

1. Rabarbar umyj i pokrój. Zagotuj z goździkami, cukrem, sokiem (doprowadź tylko do zagotowania) i odstaw.
2. Mąkę wymieszaj dokładnie z odrobiną wody i dodaj do zdjętego z ognia rabarbaru mieszając dokładnie.
I już :) gotowe. Można jeść na gorąco, można na zimno, wtedy kisiel będzie troszkę bardziej zwarty, jak to kisiel, wiadomo.