Sernik czeski i retro kwiaty

To co, kawę wypijemy na działce? Uhm…, pewnie, co będziemy w domu siedzieć. W słoiczku kawa, obok łyżeczki, co jeszcze..? Aaa, mleko i ciasto koniecznie. “Tylko zawiń ostrożnie”.


Sądziłam, że poprzednia niedziela była tą ostatnią upalną, ale takiego ciepła jakie otrzymaliśmy ostatniej niedzieli nikt się nie spodziewał. Przynajmniej w moim rodzinnym mieście. 30 stopni. Serio:). Aż do wieczora. Piękne słońce i cudowny czas. Krótki rękawek i sandały. Świadomość, że już niebawem taka słoneczna rozpusta będzie tylko wspomnieniem, powoduje, że ten czas jest jeszcze cenniejszy. Znów rodzinne chwile, rozmowy o wszystkim, snucie planów i zastanawianie się jak będzie jeśli… I ciasto, za którym przepadałam będąc w liceum. Mama upiekła je w sobotę “na prędce”, a ja znów je sobie przypomniałam.
O mleku zapomniałyśmy…:(


Sernik czeski

Na ciasto:
2 szkl. mąki
1/2 szkl. cukru
2 łyżki kakao
2 łyżki ciemnego dżemu
łyżeczka sody
łyżeczka proszku do pieczenia
2 jajka
1 szkl. mleka
1 szkl. oleju
Wszystkie składniki wymieszać łyżką drewnianą, później zmiksować.
Klasyczną formę wysmaruj masłem i posyp mąką, albo bułką tartą bądź wyłóż papierem do pieczenia. Ciasto wylej na blachę.

Na twaróg:
1/2 kg twarogu
1/2 margaryny Palmy
3 żółtka + osobno białka ubite na sztywną pianę
3 łyżki mąki ziemniaczanej
cukier waniliowy
pół szk. cukru
sok z jednej cytryny i skórka z niej starta

Pałką, tłuczkiem(jak mówi się u mnie w domu) utrzyj margarynę z cukrem i cukier waniliowy. Dodaj żółtka. Teraz dodaj twaróg. Utrzyj to na pulchna masę. Teraz dodaj mąkę ziemniaczaną. Wymieszaj. Na koniec dodaj pianę z białek i delikatnie ją wmieszaj. Przygotowaną masę nakładaj łyżką w kształcie kopczyków na surowe ciasto. Piecz 45 minut w temperaturze 200 stopni.


Co tam mleko, kiedy otoczenie wirowało kolorami, a żar z nieba głaskał nasze policzki:) Kawa z ciastem smakowały zwłaszcza, że w otoczeniu retro kwiatów… Znacie…??? Lubicie?
Tych, które rozkwitają wtedy, kiedy letnie dni stają się krótsze, a wieczory i ranki chłodniejsze. Ich intensywne barwy i wytworna postura sprawiają mi ogromną radość. I sama nie wiem czy zaraz po astrach, czy jeszcze przed nimi…Tym bardziej, że nasycić się nimi mogę tylko od święta. W taka niedzielę jak choćby ta ostatnia. Lubię patrzeć na te sztywne, szorstko owłosione, wyprostowane pędy, które podtrzymują masywne kwiaty w kolorowych spódniczkach. Lubię wyszukiwać drobniutkie kwiatki w tych kielichach właściwych. Nie wiem czy tylko mi sprawia to taka niekłamaną radość, czy może jest jeszcze ktoś…???


Dawniej obowiązkowo cynie gościły w każdym ogrodzie. Ponieważ jednak jako rośliny jednoroczne wymagają nieco zachodu, zniknęły z wielu przydomowych rabatek. Stąd moja myśl retro kwiaty:). U nas są zawsze, to takie kwiaty, które po prostu muszą być, bo cóż to za ogród u schyłku lata bez cynii…


Zanudziłam? Wybaczcie… Nie potrafię się powstrzymać...
Jeśli tylko ponura i słotna aura jest tym co po drodze i tym co za oknem, poszukajcie cynii wracając z pracy. Dajcie znać, jak znajdziecie… Cyniom w ich wielobarwnych spódniczkach nie straszne deszcze, wiatry i zimne noce… Nie powiem bierzmy z nich przykład, powiem otulajmy się ich kolorami:)
Dobrego tygodnia, Kochani!