Pochwała poniedziałku i babeczki czekoladowe

Ostatnio lubię poniedziałki. Może dlatego, że pracę zaczynam popołudniu. Może trochę właśnie dlatego. Ale poniedziałek to wejście w nowe. Nowy rozdział, nowa szansa – na sukces, na wygraną, na sprawdzenie siebie, na jakieś dokonanie lub dokonanko. Z poniedziałkiem trochę jak z Nowym Rokiem. Postanowienia i oczekiwania. To jedna siódma naszego życia. Gdyby tak wszystkie policzyć mojemu dziadkowi, który w zeszłym tygodniu skończył 90 lat, wyszłoby... bardzo dużo tych poniedziałków. Jeszcze niedawno chciał pożyć do setki, teraz mówi, że te piętnaście to szybko zleci… Lubię te jego postanowienia i oczekiwania. Choćby w stosunku do samochodu, który coś mu się buntuje, a tu żonę (nową - od dziesięciu lat…!!!) do lekarza trzeba wozić... Będzie dobrze, nawet musi być - i u niego i u mnie - bo śniło mi się, że spałam w pokoju pełnym pięknych kwiatów. Mnóstwo zielonych liści różnych kształtów i mnóstwo różowych tulipanów przeróżnych odmian! Mówię Wam – pięknie było! Niby nie wierzę w gusła i zabobony, ale… dobrze mieć taki kolorowy sen. Zielony - wiadomo - kolor pełen dobrych myśli – a tulipany przybliżają wiosnę.

Wczoraj wróciłam ze szkolenia. Też było piękne. Dziś wydaje się, że to snem, ale mięśnie mówią co innego:). Zaangażowani ludzie, super współpraca, dużo siły i dużo uśmiechów, wielka energia i świetna zabawa! Lubię takie spotkania. Cieszę się nową siłą, z którą wchodzę w stare schematy. Cieszę się każdym poniedziałkiem i każdym wchodzeniem w nowe. Nowe myśli, nowa siła, nowe wiadomości i inspiracje… A do tego zima znów się pokazała. Widzieliście? Mnie chłostała śniegiem z deszczem całą drogę. Brrr…! Było paskudnie! Ciągle wycieraczki i płyn do spryskiwaczy aż… się skończył:(. Kiedy jednak rano zobaczyłam świeży śnieg, który spokojnie przysiadł na drzewach i błyszcząc w słońcu otulał skwerki , znów ją polubiłam, bo to jeszcze tylko trochę…, przecież już są tulipany – wiosna przyjdzie w swoim czasie:).

W oczekiwaniu na nią piekę babeczki korzenne, które przypominają brownie (i są swego rodzaju wspomnieniem sobotniego brownie u Moni – pyszne było…!). Umilają oczekiwanie. Sprawdziłam – umilają naprawdę:). Chcecie? Bardzo czekoladowe i bardzo intensywne(nie dla tych, którym tylko mleczna w głowie, ale…śmiem twierdzić, że Ci właśnie, po zjedzeniu tych babeczek, przywrócą czekoladzie czarnej należne jej miejsce). Dodatek korzennego syropu to, jak dla mnie zdecydowanie zimowo – śniegowy smak. Nawet jeśli nie chcecie, bo od poniedziałku macie mnóstwo postanowień… ( trzymam kciuki…!), to popatrzcie i miłego tygodnia, Kochani!

Czekoladowe babeczki z korzennym syropem (whiteplate)
12 sztuk wielkości muffinów

110 g mąki pszennej
1 łyżeczka proszku do pieczenia
65 g kakao, ciemnego
1/2 łyżeczki soli morskiej
185 g miękkiego masła
225 g cukru trzcinowego muscovado (ciemny cukier)
85 ml śmietany kremówki
2 jajka
50 g gorzkiej czekolady, startej na tarce (najlepiej czekolady 70-90%)

Syrop korzenny:
100 g nierafinowanego cukru trzcinowego złocistego
100 g wody
1/4 łyżeczki tartej gałki muszkatołowej
1/2 laski cynamonu, złamanej na pół
1/8 chilli w proszku

Syrop:
Wszystkie składniki umieścić w garnuszku. zagotować, zmniejszyć ogień i gotować 5 minut. Zdjąć z ognia i odstawić na ok. 15 minut.

W misce połączyć: mąkę, kakao, sól i masło. Rozetrzeć aż powstaną okruchy. Dodać cukier i wymieszać.
Śmietanę wymieszać z jajkami i 85 ml wody. Dodać do masy, połączyć (można też zmiksować, masa jest początkowo dość zbita).

Piekarnik nagrzać do 180 st C.

Formę do muffinów wyłożyć papilotkami lub pergaminem pociętym na kwadraty o szerokości 15 cm.
Wypełniać je masą do 3/4 wysokości. Wierzch obsypać gorzką czekoladą startą na tarce.
Wstawić do piekarnika i piec ok. 30 minut (autor radzi piec 12-17 minut, moje muffiny piekły się 30).
Po upieczeniu lekko przestudzić i jeszcze ciepłe polewać syropem korzennym. Odstawić do ostygnięcia.

Smacznego!