Ta ostatnia niedziela…i tarta figowa.

5 września - niedziela. 25 stopni Celsjusza.

Przed południem sukienka w kwiaty i sandałki, do tego lekki sweterek.

Po południu temperatura się utrzymuje.

Siadam z książką i zimnym cydrem żurawinowym. Siadam w słońcu – zamykam, oczy, zbieram myśli, koję duszę… Słońce na dekolcie, słońce na ramionach, na twarzy… Zatem… odkładam książkę. Mam przekonanie, że za chwilę znów ją wezmę, ale teraz chcę się napawać tym momentem. Tym momentem ze słońcem, do którego tak często tęsknię w czasie pochmurnym i smutnym. Cudowny spokój i ciepło. Mały łyk cydru – cudownie chłodna świeżość przelewająca się po podniebieniu… Nogi wyciągnięte gdzieś na barierkach jedna na drugiej. Może jeszcze jedną stronę…Po chwili znów książkę odkładam. Czytanie na balkonie to nie taka prosta sprawa… Zdejmuję okulary, (przesuwając je na włosy) jakbym chciała, aby to słońce zostawiało w moich oczach swoje ciepło, które zachowam na dłużej… Kolejna próba. Zmieniam ułożenie nóg. Mrużę oczy próbując dalej śledzić tekst. Okulary na oczy…Tylko chwilkę, parę zdań, przecież ciekawy ten tekst… Okulary znów powoli przesuwam ku nasadzie włosów. Kto wygra ten nieświadomy pojedynek…? Przewracam strony. To już nie to samo palące, ostre wakacyjne słońce, to słońce wrześniowe pięknie spokojne. Słońce na dłoniach, słońce w zagłębieniu łokcia…

Pik, pik, pik… Piekarnik “mówi”, że muszę wyjąć tartę… I tak, na rzecz słońca i ciasta zrezygnowałam z czytania… Kto by czytał, kiedy to, być może, ostatnia taka spokojnie słoneczna niedziela. Ze wszystkich blogów słyszę wzdychania, że jesień już przyszła, a ja pytam jaka jesień…? Gdzie ta jesień…? Wszystko jeszcze pięknie kwitnie i owocuje, ale gdzieniegdzie słychać głosy o ciepłych swetrów wyciąganiu. Nieee…, przesada – u mnie lato jeszcze gości.I to nawet jeszcze nie babie. Żadna jesień – a figę, jeszcze nie czas na swetry, bo ja mam świeżą delikatną opaleniznę, do tego tartę, a w niej…figi:)

Tarta figowa(Jamie Olivier)
15 całych fig, umytych (miałam tylko 10)
30 g cukru pudru
2 łyżki wody
listki z 2 gałązek świeżego tymianku
skórka z 1 pomarańczy(dałam suszoną)

Na kruche ciasto:
125 g masła
100 g cukru pudru
szczypta soli
250 g mąki pszennej
1 laska wanilii
skórka z 1/2 cytryny
2 duże żółtka
2 łyżki zimnego mleka lub wody

Na masę migdałową:
280 g migdałów, bez łupin
50 g mąki pszennej
250 g masła
250 g cukru pudru
2 duże jajka, lekko rozmącone
1 laska wanilii
1 łyżka grappy(dałam rumu)

Tortownicę o średnicy 28cm (moja miała 25, dlatego zrobiłam jeszcze trzy tartaletki z brzoskwiniami) wysmarować lekko masłem.

Przygotuj ciasto: masło utrzyj z cukrem pudrem i solą, dodaj mąkę, miąższ z wanilii, skórkę z cytryn i żółtka, dodaj wodę lub mleko. Wyrób gładkie ciasto. Wylep nim tortownicę i schowaj na 1 h do zamrażarki.
Piekarnik nagrzej do 180 st C. Wstaw ciasto i piecz 12 minut. Wyjmij ciasto z piekarnika i ostudź. Temp. piekarnika możesz zmniejszyć, albo całkowicie go wyłączyć. Ja swój spód piekłam w sobotę, a masę robiłam w niedzielę

Masa migdałowa:
Rozdrobnij w malakserze 250 g migdałów(użyłam gotowych zmielonych migdałów). Wymieszaj je z mąką. Masło utrzyj z cukrem na puszystą masę. Dodaj do migdałów razem z jajkami, miąższem z laski wanilii oraz grappą i mieszaj do uzyskania gładkiej, jednorodnej masy. Wstaw do lodówki na 1/2 godziny, aby masa lekko stężała.

Odetnij ogonki fig, a następnie natnij każdy owoc od góry na krzyż i rozchyl palcami.

Wyłóż schłodzona masę migdałową na ostudzony spód, a następnie powciskaj w nią figi rozciętą stroną do góry.

W rondelku podgrzej wodę z cukrem. Polej nią figi.
Pozostałe migdały grubo posiekaj. Posyp nimi wierzch tarty. Posyp też listkami tymianku i skórką z pomarańczy. Wstaw do nagrzanego piekarnika na ok. 40 minut( ja swoją po tym czasie przykryłam folią aluminiową i dopiekałam jeszcze 15 min).

Wyjęłam rumiane i na pierwszy rzut oka chrupiące ciasto:)

A razem z nim tartaletki, które jadłam na kolację popijając zimnym mlekiem. Przepyszne!

Miłego tygodnia Wam Wszystkim przechodzącym przez moją kuchnię!